Ἀλέκτωρ

Το χωριό μας είχε ημικρανία γιατί το ένα μισό μισούσε το άλλο μισό. Ο Puce και η Zaffre ανήκαν στους μολυσμένους του χωριού μας. Είχε μπει μέσα τους κάποιος (αφελής προφανώς..) δαίμονας και τους είχε μαγαρίσει το DNA. Δεν άντεχαν, είπαν, την κατάσταση κι αποφάσισαν να φύγουν. 

Όταν, την τελευταία στιγμή, ο Puce δίστασε γιατί φοβήθηκε πως το χωριό θα τους κυνηγήσει για να τους τιμωρήσει, η Zaffre τού ψιθύρισε: "Θα είμαστε ελεύθεροι σαν δύο νότες που το 'σκασαν από την θήκη τής κιθάρας που καλπάζει στους νευροδιαβιβαστές τού εγκεφάλου τού Jimi Hendrix. Όχι, μην ανησυχείς, στη νύχτα δεν θα βρουν ούτε ένα ίχνος απ' το σκοτάδι με το οποίο βάψαμε το καταφύγιο. Όμως δεν είναι να τα λες αυτά σε ώρες αιχμής. Εδώ βεβηλώνουν ακόμα και το θράσος των νεκρών – γεμίζουν με δαύτο τις κλεψύδρες τους. Τέλος πάντων, πάμε, δεν είναι μακρύα, δεν είναι τίποτα, ένα τσιγάρο τρόμος."