Ἀλέκτωρ

 Τα αποτύπωματα

     Με λένε... τέλος πάντων, δεν έχει σημασία πώς με λένε, αυτό συνέβη χθες το βράδυ: Όταν τελείωσα τη συγγραφή του βιβλίου (πόσους μήνες μού πήρε; μήπως ήταν χρόνια;.. δεν θυμάμαι), έπλυνα τα χέρια μου, κλείδωσα την πόρτα τού κειμενουργείου από μέσα κι αποκοιμήθηκα στο γραφείο κοιτάζοντας τον πίνακα του J. Pollock "H λύκαινα" που είχα στον τοίχο αντί παραθύρου. Είχαν πέσει κάμποσα φύλλα πάνω στο φθινόπωρο καίτοι γυάλιζε ακόμα από το φεγγαροφωτο. 

    Όσο κοιμόμουν η φωνή της λύκαινας – αφού κατέβηκε από τον πίνακα, έβγαλε τη στολή της και με σκέπασε μ' αυτή – πέρασε κάτω από τη χαραμάδα τής πόρτας κι έφυγε. Το πρωί που ξύπνησα έψαξα παντού... πουθενά δε βρήκα τ' όνομά μου.