Ἀλέκτωρ

H άνοιξη είχε ήδη απλώσει τις αρίδες της πάνω στο φθαρμένο και γεμάτο τρύπες από καύτρες τσιγάρων στρώμα του χειμώνα. Η Λυδία έτρεχε στην εξοχή για να ταΐσει τις κάμπιες με χρώματα από την παλάμη της. Σύντομα οι πεταλούδες, με την άδεια πτήσης 

φρεσκοεπικαιροποιημένη και, μάλιστα, χωρίς να κάνουν την ειδικότητά τους στο μονότονο και χρονοβόρο στάδιο τής χρυσαλλίδας, βόλταραν ανέμελες από λουλούδι σε λουλούδι. Τα φτερά τους, εκτός από τις λεπτές αποχρώσεις του ροζ, του μπεζ και του λευκού τής Λυδίας, είχαν και έντονες κόκκινες βούλες από τότε που ο πατέρας της Λυδίας, ο κυρ Παντελής, έσφιγγε την λαβή της κυνηγητικής του καραμπίνας και σημάδευε μπεκάτσες και φασιανούς.