Ἀλέκτωρ

τα μάτια μου, πολλές φορές

με τραβάνε από δω κι από κει

σε μέρη που δε μ' αρέσουν

σ' ανθρώπους που δεν αντέχω –

έτσι αφήνομαι στα δάχτυλα

να με ταξιδέψουν:

στις στροφές της βίδας

που κρατάει

        τη χειρολαβή του μετρό, 

       στη γωνία του εισιτηρίου

που τσιμπάει την αφή, 

στον γυάλινο κόσμο

ενός ιδρωμένου ποτηριού μπύρας

μέσα σ' ένα αδιάφορο μαγαζί μεγάλης λεωφόρου, 

στη γόπα του τσιγάρου

που οδεύει ατάραχη προς την καύτρα