Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

Ἐνατένιση


κόμη κα σκι τς πι σχνς νάσας
σμιλεύει λο τ ξω ταν γγίζει τν ριδα.
Δ βάφεται μάταια κπος λοπράσινος,
οτε πασπαλίζεται τυχαα μ τν ραία μας χρα.
Τ μάτια ατ δ φτιάχτηκαν γι περιορισμούς·
φτυάρια μ λαμπερ αχμ κα λαβ πυρωμένη,
βράχους διαπερνον ν βρεθον στν πορεία τους.
Καθαρ κι κονισμένα -μακρυ π θαμπάδες κα στομώματα-
κα μ δυνατὴ τ φλόγα στ λαβή,
διαστέλλουν τν ραση λη
μ συνθέσεις νειρικς το κήπου -
φταστου μαέστρου σ πλήρη νθοφορία.
λοένα βουτώντας, κι νασκαλεύοντας
τ πι μύχια χώματα τς φύσης,
πυροδοτον τ μεγαλεῖο της - τ πρν όρατο.
Κι κε, στ γάργαρο χμα, ξεκουράζονται
δίπλα στ λευκοντυμένα νούφαρα
κα τς γαλαζοπράσινες ντάλιες
κάτω πὸ τν μπρέλα το γλαδιόλου,
ἐνῶ ἡ γλυκι καμπάνα τν κρίνων κουν
τὸν μίσχο μ τ χρυσαφικὰ τς ρτανσίας
καί τά λάμποντ' νθη τς κερασις
γαντζώνονται στὶς γαλματώδεις βουκαμβίλιες.
Μι σταγόνα κρέμεται π κάθε πέταλο
κι π κε τ φς πασχίζει ν στριμωχτε
λο μς στ'νοιχτά μάτια!..
Στ'πρόσφορο ατὸ ἔδαφος,
μαραζώνουν τ ζιζάνια κα ο τσουκνίδες
ο γριάδες κα τ μαλλι το διαβόλου·
κι ο αλεξίφωτες ρες δ μπορον πιά, 
μ τς παρασιτικὲς τους γνοιες,
στγμή, τ βλέφαρα ν κάμψουν.

Ε. Μύρων, Νοέμβριος 2017

6 σχόλια:

Σας ευχαριστώ πολύ, με τιμά το σχόλιό σας κ. Γέρου.-Ε. Μύρων

Είναι ένα κείμενο ανάλογο αυτού που επιθυμούσατε να γράψετε, κύριε Μύρων. Πάραυτα δεν παύει να μοιάζει πολύ με τις συγγραφές του Εμπειρίκου, και καθόλου με αυτές του Παλαμά, πόσο μάλλον του Σούτσου.

Ἐκεῖνο ποὺ πάντα ἐπιθυμῶ καὶ προσπαθῶ, κ. Georgios A.V., εἶναι τὰ γραπτὰ μου νὰ θυμίζουν Μύρωνα. Καί, ναί, ὑπάρχει συνήθως αὐτὴ ἡ ἀναλογία!..
Ἐπίσης, μὲ μπερδεύει ἡ «βιασύνη» ποὺ προσθέτει στὸ σχόλιο σας τὸ «πάραυτα» ποὺ γράψατε, τὸ ὁποῖο σημαίνει ἀμέσως, αὐθωρεί, στὴ στιγμὴ, εὐθύς, κ.α. - ὅπως ἀσφαλῶς θὰ γνωρίζετε. Μήπως ἐννοεῖτε «παρὰ ταῦτα»;

...πόσο δρόσισε το πνεύμα μου το έργο σας καλέ μου Μύρωνα...!
Οι λέξεις σας, όλες ξεχωριστές, ανθοστόλιστες, ταξιδιάρες, ανέμελες τάχα, μα τόσο προσεγμένες, όλες τους καλοχτενισμένες κοπελούδες σε ανοιξιάτικο περίπατο...!
Προς ανάπαυσην πολλών, θα έλεγα πως, όπως ακριβώς ισχύει και σε όλες τις τέχνες έτσι και στην Λογοτεχνία δεν υπάρχει παρθενογένεση. Με την πάροδο των αιώνων σχεδόν όλα έχουν ειπωθεί, και φυσικά το προσωπικό στύλ και οι επιρροές είναι αυτά τα δύο συνήθως στοιχεία που κυρίως δομούν το έργο των Λογοτεχνών, κάτι που ασφαλώς είναι γνωστό και αποδεκτό τοις πάσι, μάλλον θα έλεγα πως στην περίπτωση σας το προσωπικό στυλ υπερτερεί.
Η Ελλάδα μας σας έχει μεγάλη ανάγκη όπως έχει ανάγκη κάθε άξιο Έλληνα Ποιητή και Λογοτέχνη που αναδεικνύει και προβάλλει το πνεύμα της !
Καλή συνέχεια στο έργο σας εύχομαι !

Κ. Μαΐστρου, σᾶς εὐχαριστῶ θερμὰ γιὰ τὰ πολὺ ὄμορφα λόγια… νὰ εἶστε καλὰ καὶ καλὴ συνέχεια.