Ἀλέκτωρ

Eγώ η πέτρα που έσπασε

τη σιγουριά σου 

και την έκανε μικρά μικρά χρυσάνθεμα

έτοιμα για ανάφλεξη ή 

- γιατί πολύ ταλαιπωρήσαμε τις λέξεις 

και τη σιωπή την πήραμε απ' τον θόρυβο - 

έτοιμα να χρωματίσουν το άδικο 

με αγγελικό σκοτάδι 

βέβαια, καμιά φορά, πάνε μαζί αυτά 

γιατί έχουν το χούι οι χίμαιρες

να ενώνουν δυο αντίλαλους

όπως και να 'χει 

η λήθη περπατιέται  

μονάχα με τα αστρικά μας πόδια

μην την μπερδεύεις

με τη βιογραφία τής λύπης