Ἀλέκτωρ

Μη βλέπεις που δουλεύω σαν το σκυλί, 

για να ξεφύγω απ' τη ζωή

πρέπει να μεταμφιέζομαι, 

είπε και χάιδεψε το κεφάλι και τα πεσμένα

αυτιά του γερό Φριτς, 

αναπαύοντας για λίγο τους ρόζους 

πάνω στις μαλακές καφετιές τρίχες

τού ημίαιμου Λαμπραντόρ –

όπως χαϊδεύουμε τη νωπή ράχη του μπουκαλιού 

μετά από τη γερή γουλιά

που μας σπρώχνει 

στη στιγμή στην οποία μας περιμένει

ο εαυτός μας.