Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2019

5:37 μ.μ. - Δεν υπάρχουν σχόλια

α, ρε φρειδερίκε, τόσοι σε γάβγισαν κι ούτε μια τρίχα απ' το Μουστάκι σου δε λούφαξε


δεν κόλλησα σε κανένα
ποιητικό συνάχι
ορίστε ένα κακέμφατο ευτύχημα

ακόμα κι ο πιο λανθάνων παροξυσμός
ο τελευταίος τῶν αφωνων
βρίσκει περισπωμένη για την κοῦτρα του
όταν η βιτσιόζα αγέλη ομοιοκαταληκτεί 
υπό την επήρεια εμβατηρίου 

κουβαλάω μόνος τα νεκραστέρια μου
νεωκόρος του ριζικού μου
κορδώνω ένα Ποίημα
στην παιδοκτόνο φύση

χωρίς κορδόνια τα παπούτσια μου
χωρίς παπούτσια τα πόδια μου
ξυπόλητο το μυαλό μου
στους σαράντα βαθμούς Μάλερ
εκεί που η μονἀξιά
ορθώνεται θρησκεία διψασμένη για αίρεση
γυμνάζει τη σιωπή
κι άλλο παράσιτο παράσημο δεν ξέρω

μέ χοϊκότητα μηδέν
νηστεύω και την ολιγάρκεια

Δ. Μιχελουδάκης - 10. 2019

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)