Ἀλέκτωρ

μ' έχουν εφεύρει οι αισθήσεις μου 

αυτό το κελί δε φοράει πόρτες 

έγκλειστος σ' αυτό το σονέτο

με την ασήκωτη απ'τη σκόνη σύνταξη 

- η σκόνη ζυγίζει παραπάνω όσο την αναμασάς -  

σηκώνω Μαραθωνίους υπογείως 

ανακαλύπτω αιώνιες σήραγγες όρασης 

σφίγγω, τέλος, το χέρι της μαρμάγκας 

την έχουμε παρεξηγήσει την τύπισσα 

μου εξήγησε τις φήμες 

τις κάψαμε παρέα

και με τους καπνούς 

γράψαμε εξαίσια ποιήματα

στα βράχια της βούλησης

κι ακόμα πιο εξαίσια 

τα πνίξαμε στη λήθη 

κι έτσι

με λυμένο το ζωνάρι

προχωράω εγώ τα βήματα  

προς τον καυγά 

με το στερέωμα και τα κοτσούβελά του

Ε. Μύρων - 10. 2019