12:47 π.μ. - 
Για την Ποίηση,Ποίηση
Δεν υπάρχουν σχόλια
Για την Ποίηση,Ποίηση
Δεν υπάρχουν σχόλια
Ντέμης Κωνσταντινίδης - Εφημερόπτερα
Εγώ δεν είμαι ηθοποιός
Δεν ζω για την αποδοχή
Λέω τα δικά μου πάντα λόγια
Χωρίς υπόκλιση στο τέλος...
Φριχτό προνόμιο του ποιητή
Η μοναξιά.
'Κείνο ακριβώς το βράδυ
Έκπληκτος ανακάλυψε
Πως έξω απ' τις κρυψώνες
Δεν είχε άγρια θηρία.
Μόνο μία μισόγδυτη κυρία
Και μερικούς θαμώνες...
Οι σημαίες κρεμάστηκαν!
Τα χαλιά τεντώθηκαν...
-Το υγρό κρύο τρυπάει-
Οι καμινάδες στροβιλίζουν
πένθιμα τον βρώμικο καπνό τους.
Στάμπα ιδρώτα στο ύψος του μετώπου
Ξέφτισε το πλατύγυρο καπέλο
Τα τρίγωνα στόμωσαν
Άχρηστο πια και το καρότσι
(Σκήπτρα φθοράς και απουσίας)
Στην επόμενη πάσα, ίσως ερείπια
Δίχως χτιστάδες...
Σε σπιτιού
Ταράτσα ηλιόλουστη
Ασπρόρουχα
Στρατού αιχμάλωτου
Σημαίες...
Έσκαβα με τα χέρια
Σκυμμένος στο κενό
Τα δάχτυλά μου μάτωναν˙
Είναι σκληρό το τίποτα...
Επιλογές από τη συλλογή ''Εφημερόπτερα'' του Ντέμη Κωνσταντινίδη
http://www.24grammata.com/?p=49667
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου