Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

7:38 μ.μ. - Δεν υπάρχουν σχόλια

Ο Γιάννης Ρίτσος απέναντι στους νέους δημιουργούς

  

 Στην εκπομπή ''Η Κλίμακα διαβάζει Έλληνες Ποιητές'' η οποία αποτέλεσε το πρώτο μισό τού αφιερώματος στο μεγάλο μας ποιητή Γιάννη Ρίτσο, είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε τηλεφωνικά με την κόρη του, Έρη Ελευθερία Ρίτσου, για πολλά ενδιαφέροντα και ουσιαστικά θέματα.
      
      Ένα απ’ αυτά ήταν η στάση του πατέρα της προς τους νέους δημιουργούς και τα έργα που λάμβανε από αυτούς. Εκείνο που είχε εντυπωσιάσει την κ. Ρίτσου ήταν το γεγονός ότι ο Γιάννης Ρίτσος ασχολούνταν ενδελεχώς με τον καθένα από αυτούς και τα δείγματα δουλειάς που του έστελναν, λειτουργώντας σαν δάσκαλος, κρατώντας σημειώσεις, κάνοντας παρατηρήσεις και διορθώσεις. Σε ερώτησή της πώς είναι δυνατόν να ασχολείται ακόμα και με κάποια αστεία ή κακής ποιότητας ποιήματα, ο Γιάννης Ρίτσος της απάντησε ότι αν κάποιος αισθάνεται την ανάγκη να εκφραστεί μέσω της ποίησης, ακόμη κι αν δεν έχει ταλέντο και δε γίνει μεγάλος ποιητής, από τη στιγμή που απευθύνθηκε σε εκείνον, οφείλει να του δείξει τον τρόπο να το κάνει όσο καλύτερα γίνεται, για δική του ευχαρίστηση κι ας μην εκδώσει ποτέ.



     Το γεγονός αυτό εντυπωσίασε και μας, καθώς δείχνει πόσο ο Γιάννης Ρίτσος αγαπούσε την ποίηση στο όλον της αλλά και πόσο σεβόταν τους νέους δημιουργούς και την ανάγκη και αγωνία τους να εκφραστούν μέσω αυτής. Μια στάση που πήγαζε από καθαρή αγάπη γι’ αυτό που έκανε και κάνει ευδιάκριτη τη διαφορά οπτικής και νοοτροπίας του σε σχέση με τους σημερινούς κριτικούς (ου μην αλλά και με συγκαιρινούς του..). Την ευκολία με την οποία απορρίπτουν και την από καθέδρας υποτίμηση και υποβάθμιση όσων κάνουν μια προσπάθεια - έστω άτεχνη και ερασιτεχνικού επιπέδου. Προτιμούν να σηκώσουν το δάχτυλο (ή το φρύδι ή και τα δύο μαζί..) και να προβάλουν το εκτόπισμά τους, απαξιώνοντας οτιδήποτε δε φτάνει στα δικά τους... δυσθεώρητα επίπεδα ποιότητας (είναι άλλωστε κι ευκολότερο..), παρά να αγκαλιάσουν, να προτείνουν, να στηρίξουν, να δείξουν το δρόμο και να δώσουν ώθηση σε κάποιον που αγωνιά να εκφραστεί. 


      Από την άλλη πλευρά υπάρχουν παραδείγματα μεγάλων ποιητών και λογοτεχνών, οι οποίοι δεν ασχολήθηκαν ποτέ με τους κόπους και τα όνειρα που τους εμπιστεύτηκαν οι νέοι δημιουργοί, αφήνοντάς τα αδιάβαστα και σφραγισμένα να βρεθούν μετά το θάνατό τους από κληρονόμους και μελετητές σε γραφεία και αποθήκες. Κάποιοι είχαν στηρίξει σ΄αυτό τα όνειρα τους, κάποιοι περίμεναν εναγωνίως μιαν απάντηση και εξέλαβαν ως απόρριψη την έλλειψή της...

   Οπότε η στάση αυτή του Γιάννη Ρίτσου, που σπάνια συναντάται τόσο στη λογοτεχνία αλλά και σε κάθε κομμάτι της καθημερινότητας, επιβάλλεται να χαίρει του ανάλογου σεβασμού και τιμής.

Ε. Μύρων 4. 2016





Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)