12:15 π.μ. - 
Ποίηση,Στ-ήχοι να Ζεις
Δεν υπάρχουν σχόλια
Ποίηση,Στ-ήχοι να Ζεις
Δεν υπάρχουν σχόλια
Αιχμάλωτος - Τάσος Ζερβός
κι ἦρθαν τῆς νύχτας οἱ ἴσκιοι καὶ μὲ πῆραν…
Πῶς νὰ ζεστάνει πιὰ τὸ μέτωπό μου ὁ ἥλιος
ἀφοῦ τόσα μὲ καίει χρόνια.
Πῶς νὰ δεχθοῦν νερὸ τὰ χείλη μου
π’ ἄλλαξεν ὁ καιρὸς τὶς σάρκες τους.
Πῶς νὰ μιλήσω μὲ τὸν ἴσκιο μου
ἀφοῦ ἀπὸ χρόνια πιὰ κι αὐτὸς μ’ ἔχει ἀφημένο.
Εἶμαι αἰχμάλωτος καιρῶν π’ ἔχουν περάσει
εἶν’ οἱ φρουροί μου ἀθέατοι στὴ μέρα…
Τί κι ἂν ἦταν ἐλάφι ἡ καρδιά μου
τί κι ἂν αἱμάτωνα στὰ σύρματα νὰ φύγω.
Ἀφοῦ καὶ στὰ κουρέλια ἐπροδόθηκες ψυχή μου
δὲν ἔχεις ντύμα πιὰ νὰ ξεγελάσεις τοὺς φρουρούς…
Κάποτε εἶχα μιὰν ἐλπίδα
κι ἤξερα ὅλα τὰ δέντρα τῆς πατρίδας μου.
Τώρα ἔπαψα νὰ μισῶ καὶ τοὺς φρουρούς…
Εἶναι πικρὸ νὰ σ’ ἔχουν νιώσει
εἶναι πικρὸ ν’ ἀφήνουνε ἐλεύθερες τὶς πύλες
καὶ νὰ μὴν εἶναι πιὰ καιρὸς νὰ δραπετεύσεις…
Τάσος Ζερβός
Συλλογή "Η πορεία των ίσκιων", 1956
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου