Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Μαμά




Θέλω να πάμε για καφέ μια μέρα
να σου λέω μόνο αστεία
ούτε ζακέτες, ούτε διάβασμα, ούτε πώς πρέπει να φερόμαστε.
Να πούμε το "Τι θα πει ο κόσμος;" με σαράντα διαφορετικούς τρόπους
και να γελάσουμε με όλους.
Να κλείνουμε τη μύτη μας
"Τι θα πει ο κόσμος;"
Να παίρνουμε ύφος σπουδαίου
"Τι θα πει ο κόσμος;"
Να αλλοιθωρίζουμε και με τη γλώσσα έξω
"Τι θα πει ο κόσμος;"
Και να γελάμε μέχρι να δακρύσουμε.

Να ρουφάμε τον καφέ δυνατά
Σαν τον παππού, θυμάσαι;
Όχι, δεν τον πρόλαβα...
Ναι, δεν τον πρόλαβες εσύ...

Θα σε αγαπάω πάντα περισσότερο, για τα ψέμματα, που μου είπες
μη μου γκρεμίσεις την καλή κι αθώα εικόνα του κόσμου, που σάπισε και ψυχορραγεί

Γι' αυτό λέμε ψέμματα, γιατί αγαπιόμαστε.
Με προστάτευες από τη ζωή, που θα με πλήγωνε.
Σε προστατεύω από τη ζωή μου, που θα σε πληγώσει.

Δε θα σου πω ποτέ για τα βράδια, που κοιμάμαι με τα ρούχα πάνω από τις κουβέρτες
το φως αναμμένο
τα δάκρυα νωπά
Κι εσύ θα καπνίζεις πάντα στα κρυφά.

Chalki για τον Αλέκτωρα, Μάιος 2016







Gustav Klimt (Ιούλιος 1862 – Φεβρουάριος 1918)

Αυστριακός Ζωγράφος Συμβολιστής
Πίνακας "Mother and Child", 1905

1 σχόλια:

Είναι καλό να βρίσκεις πράγματα παλιά. Αν είναι άχρηστα, τα πετάς, δεν πόνεσε δα και κανείς. Αν είν' όμως καλά?... Αν έχουνε διατηρηθεί ατόφια, όπως, αίφνης, το αρχαίο μέλι στο ναυάγιο του πλοίου της Κερύνειας, είναι καλό. Αν κρατάνε το DNA τους όπως τα προϊστορικά κουνούπια, τα παγιδευμένα μέσα σε ένα δάκρυ κεχριμπάρι, είναι καλό. Αν σαν αγάλματα αρτιμελή έρθουν στο φως από προσεκτική σκαπάνη αρχαιολόγου, είναι καλό. Αν ανακαλυφθούν σαν κοσμήματα βαρύτιμα σε χαμένη στο πατάρι μπιζουτιέρα παλιακιά, είναι καλό. Σ' ευχαριστώ που διάβασα το ποίημά σου. Είναι ενός χρόνου παλιό. Κι είναι καλό.