10:15 μ.μ. - 
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια
Κυάλια μυωπίας
Ἐγώ,
μὲ σπασμένες τὶς προσευχές
ξυπόλητος
στὸ δρόμο πρὸς τὸν φάρο
- ἀκόμα νὰ στεγνώσουν οἱ πνιγμοί μου -
ἔχω στὸ σκόπευτρο πάντα οὐρανό
τὸ μόνο χειροπιαστό μου ἄπειρο.
Ἀλλεργικὸς στὰ θαύματα
ἀπὸ νήπιο
- σὲ κοιτίδα καὶ ἡ ἐφηβεία μου -
δικάζω καὶ τὸ ἡλιοβασίλεμα.
Ἡ σκιακιέρα εἶναι πάντα
μιὰ ἀσπρόμαυρη σημαία τερματισμοῦ
κι ὁ βασιλιάς
ἀκυρώνει ὅλα τὰ σφυροδρέπανα.
Ἐξάλλου, τὸ πληκτρολόγιο
- ἀπρόσωπο ὅσο τὸ τίποτα -
εἶναι ὅ,τι καλύτερο
γιὰ ἐλεύθερη μοναχικὴ ἀναρρίχηση
καὶ γιὰ τρόχισμα ὀνείρων.
Ε. Μύρων - 7. 2019
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου